Myndbyggingin er ekki að slá í gegn

Já, veggurinn með skófirnar var alveg greinilega ekki að gera sig. Maður er alveg að afslöra sig hérna, blogg er jú skrifað til að vera lesið. Það er alveg agalegt að vera dagskrárstjóri á svona ópersónulegri og illskilgreinanlegri bloggsíðu þegar tilgangurinn er óljós enda ritstjórinn alveg á bullandi undanhaldi í dalandi áhorfi. Þrettán innlit á hálfum degi er auðvitað bara til háborinnar skammar.

Hvað er til ráða? Það er auðvitað alltaf rakin leið til árangurs  í hvaða bloggsamfélagi sem er að draga taum óverjandi málefna eða mæla óferjandi málstað bót. Árangur = heiftúðugar orðahnippingar með blóðslettum og innyflum. Það er sniðugt að hömpast á samkynhneigðum, hossa ódráttum eða hampa kennurum, maður hefur séð þetta allt slá í gegn. Fatlaðir og nýbúar eru auðvitað alveg skotheld umræðuefni til að vekja ólgu og það hefur oft gefist vel að ræða um fjármála- og fjárglæframenn frá ýmsum sjónarhólum.

Æj ég held mig við göngutúrinn minn. Um miðbik ferðarinnar hitti ég þennan umkomulausa ræfil. Maður má auðvitað ekkert aumt sjá og ég finn alltaf til með þessum vesling. Líkamstjáningin hrópar hástöfum "WÆ MÍ?"... Eða kannski er hann bara að hugsa "Hversvegna er ég með svona lítinn?" Hvað sem málið er hefur hann samúð mína. Allar heimsins áhyggjur eru of þungar fyrir einn ryðgaðan járnkarl.

Athugasemdir

[Brattur, 30.3.2008 kl. 20:48]

... þegar engin nennir að lesa mig eða hlusta á mig... þá fer ég bara að tala við sjálfan mig... oft með góðum árangri...

[Tófulöpp, 30.3.2008 kl. 21:54]

Það er nú einmitt það sem ég var að gera... Þangað til þú blandaðir þér í umræðuna kæri Brattur. En takk fyrir umhyggjusemina